Ντίνος & Μιράντα (η δική μου εκδοχή)

Tue Jan 10, 2023 12:22 am

Καιρό ήθελα να το κάνω, αλλά μιας και οι μέρες πλησιάζουν αλλά και πάλι δεν περνάνε, το πήρα απόφαση... Ήρθε η ώρα λοιπόν, να παρουσιάσω τη δική μου εκδοχή της ιστορίας, συνεχίζοντας από εκεί που μας άφησε η σειρά. Από το φιλί του Ντίνου και της Μιράντας δίπλα στο χριστουγεννιάτικο δέντρο το βράδυ της Πρωτοχρονιάς μετά την αλλαγή του χρόνου.

PART 1

Έξω βρέχει καταρρακτωδώς. Οι ουρανοί την πρώτη νύχτα του χρόνου είναι ανοιχτοί για ευχές και για να αφήσουν τις σταγόνες να ξεχυθούν ορμητικά στα τζάμια.
Τα χέρια της Μιράντας είναι τυλιγμένα τρυφερά γύρω από το λαιμό του Ντίνου καθώς οι δυο τους φιλιούνται με πάθος. Ξαφνικά, εκείνη συνειδητοποιεί την κατάσταση και ανοίγει τα μάτια της. Τα χέρια της μετακινούνται αργά στο στέρνο του για να τον κρατήσει σε απόσταση. Το φιλί σταματάει κάπως απότομα και οι δυο τους κοιτάζονται με κομμένη την ανάσα. Η Μιράντα έβαλε το χέρι στο στήθος της και προσπάθησε να βρει ξανά την ανάσα της.

Μ: Όχι πάλι. Όχι...
Ν: Τι έπαθες;

Ο Ντίνος έπιασε το πρόσωπό της με τα δυο του χέρια και την κοίταξε στα μάτια.

Μ: Είπα όχι.

Η Μιράντα τραβήχτηκε και γύρισε την πλάτη της προσπαθώντας να ανασυγκροτήσει τις δυνάμεις της. Εκείνος την πλησίασε και στάθηκε πίσω της. Ένιωθε την ανάσα του στο λαιμό της και τα χέρια του να την αγκαλιάζουν από τους ώμους και έκλεισε τα μάτια της.

Ν: Νόμιζα ότι το ήθελες κι εσύ. Ανταποκρίθηκες στο φιλί μου, με φιλούσες κι εσύ.

Η Μιράντα γύρισε προς το μέρος του και τον κοίταξε αποφασιστικά.

Μ: Ναι, το ήθελα.

Εκείνος χαμογέλασε και προσπάθησε να την αγκαλιάσει αλλά του κράτησε τα χέρια.

Μ: Το ήθελα όπως και την προηγούμενη φορά, ίσως και περισσότερο. Και θα το θέλω και αύριο. Εσύ; Ξέρεις τι θέλεις;
Ν: Τι εννοείς;
Μ: Την προηγούμενη φορά με φίλησες και το μετάνιωσες. Είπες ότι ήταν λάθος. Ότι δεν έχεις ξεκαθαρίσει μέσα σου και ότι θα ήταν άδικο να γίνει κάτι μεταξύ μας.
Ν: Ναι, αλλά το σκέφτηκα και...
Μ: Και; Τι σκέφτηκες Ντίνο; Θα σου πω εγώ τι σκέφτηκες. Τώρα που παντρεύτηκε η Αμαλία, καλή είναι η Μιράντα που είναι πάντα εκεί για εμένα, για να ξεχαστώ.
Ν: Τώρα γίνεσαι άδικη.
Μ: Μπα; Σε αδίκησα;
Ν: Με τον εαυτό σου γίνεσαι άδικη. Μου είχες πει ότι πίστευες ότι δεν άξιζες τον έρωτα. Και τώρα πιστεύεις αυτό.
Μ: Εσύ με έκανες να το πιστεύω.
Ν: Μιράντα μου, σε παρακαλώ...
Μ: Καλύτερα να φύγεις.
Ν: Δεν το εννοείς τώρα αυτό.
Μ: Θα είναι καλύτερα και για τους δυο μας.
Ν: Είχες πει ότι θα με φιλοξενούσες.
Μ: Είχες πει ότι με σέβεσαι.
Ν: Μην ξαναγυρνάς εκεί. Ξέρεις ότι αυτό δεν είναι αλήθεια.
Μ: Πήγαινε, σε παρακαλώ.

Ο Ντίνος κούνησε απογοητευμένος το κεφάλι του και γύρισε να φύγει. Για μια στιγμή κοντοστάθηκε. Γύρισε προς το μέρος της, άφησε ένα απαλό φιλί στον ώμο της και έπειτα έφυγε κλείνοντας αργά την πόρτα πίσω του. Η Μιράντα κοίταξε την κλειστή πόρτα έτοιμη να βάλει τα κλάματα.

Συνεχίζεται...

Ντίνος & Μιράντα (η δική μου εκδοχή) 6910

Tue Jan 10, 2023 9:37 pm

PART 2

Η Μιράντα κοίταξε την κλειστή πόρτα έτοιμη να βάλει τα κλάματα. Μια δυνατή βροντή την κάνει να τιναχτεί τρομαγμένη και να κοιτάξει έξω από το παράθυρο τη βροχή.

Μ: ΝΤΙΝΟ!

Άνοιξε την πόρτα βιαστικά και έτρεξε έξω. Τον είδε μπροστά της να στέκεται στη βροχή και να την κοιτάζει με παράπονο.

Μ: Μείνε.
Ν: Σίγουρα;
Μ: Δε μπορώ να σε αφήσω να φύγεις μες στη βροχή.

Ο Ντίνος την πλησίασε και την κοίταξε στα μάτια.

Ν: Μόνο γι' αυτό θέλεις να μείνω;
Μ: Έλα μέσα, έχεις γίνει μούσκεμα.

Τον έπιασε από το χέρι και τον τράβηξε στο σπίτι.

Μ: Βγάλε το σακάκι σου και πάω να σου φέρω μια πετσέτα να σκουπιστείς.

Ο Ντίνος την παρακολουθούσε να φεύγει προς τα μέσα και πήρε μια βαθιά ανάσα. Η Μιράντα επέστρεψε με μια πετσέτα και του την έδωσε, αλλά εκείνος δεν την πήρε.

Ν: Δε θα με σκουπίσεις εσύ όπως εκείνη την ημέρα στο μαγαζί;
Μ: Τι;
Ν: Λέω για τότε που σκούπιζες το πρόσωπο και το πουκάμισό μου, εγώ σου είπα ότι δεν είναι στις αρμοδιότητές σου να με φροντίζεις κι εσύ είπες ότι το κάνεις με την καρδιά σου.
Μ: Και το εννοούσα.
Ν: Λοιπόν;

Η Μιράντα πήρε μια βαθιά ανάσα και άπλωσε αργά το χέρι της προς το πρόσωπο και το λαιμό του. Ο Ντίνος της έπιασε το χέρι και το φίλησε τρυφερά.

Ν: Όπως στον Παράδεισο.

Η Μιράντα χαμογέλασε και συνέχισε να του σκουπίζει το πρόσωπο και τα μαλλιά. Ο Ντίνος δεν έπαιρνε τα μάτια του από πάνω της, κάνοντάς τη να αισθάνεται αμήχανα. Εκείνη απέφευγε να τον κοιτάξει στα μάτια. Έβηξε για να καθαρίσει το λαιμό της και απομακρύνθηκε παίρνοντας βαθιά ανάσα.

Μ: Θα σου στρώσω μέσα να ξαπλώσεις.
Ν: Κι εσύ;
Μ: Κι εγώ μέσα, στο δωμάτιό μου.
Ν: Κι εγώ σε άλλο δωμάτιο;
Μ: Ντίνο, μην το συνεχίζεις. Σε παρακαλώ...
Ν: Όπως θέλεις.

Η Μιράντα γυρνάει να φύγει, αλλά της κρατάει το χέρι. Εκείνη κοιτάζει μια τα χέρια τους και μία εκείνον.

Ν: Σε ευχαριστώ.

Η Μιράντα έγνεψε χαμογελώντας αχνά και έφυγε προς τα μέσα.

Συνεχίζεται...

Ντίνος & Μιράντα (η δική μου εκδοχή) Xxx10

Wed Jan 11, 2023 12:12 am

PART 3

Αργότερα το βράδυ, κανένας από τους δύο δε μπορεί να κοιμηθεί. Ο Ντίνος σηκώνεται από το κρεβάτι και πηγαίνει προς το δωμάτιο της Μιράντας. Στέκεται στην πόρτα και την κοιτάζει. Εκείνη το αισθάνεται και ανάβει το φωτιστικό δίπλα της. Γύρισε προς το μέρος του και έμειναν να κοιτάζονται.

Μ: Χρειάζεσαι κάτι; Μήπως κρυώνεις;
Ν: Απλά δεν είχα ύπνο και ήθελα να δω πως είσαι. Ούτε εσύ μπορείς να κοιμηθείς έτσι;

Ο Ντίνος πλησιάζει το κρεβάτι και κάθεται δίπλα της.

Μ: Καλύτερα να πας να ξαπλώσεις. Θα κρυώσεις με το φανελάκι.
Ν: Είμαι καλύτερα εδώ.
Μ: Ντίνο... Γιατί τα κάνεις αυτά;
Ν: Τι κάνω;
Μ: Τι προσπαθείς να πετύχεις; Γιατί προσπαθείς να με πλησιάσεις;
Ν: Νόμιζα ότι το ήθελες. Μου είπες να ανοίξω τα μάτια μου. Τώρα που άρχισα να βλέπω μπροστά μου, γιατί αντιδράς έτσι;
Μ: Γιατί την προηγούμενη φορά που με φίλησες, εγώ πίστεψα ότι αποφάσισες να με δεις. Με έκανες να ελπίζω, να σου ανοίξω την καρδιά μου και μετά ήρθες να μου πεις ότι ήταν λάθος. Τι ζητάς τώρα;
Ν: Να μου δώσεις άλλη μια ευκαιρία. Σε εμένα, σε εμάς...
Μ: Δεν ξέρω αν μπορώ να σε εμπιστευτώ ξανά.
Ν: Νόμιζα ότι το είχαμε ξεπεράσει αυτό και ότι τα είχαμε βρει μεταξύ μας.
Μ: Ναι, τα είχαμε βρει. Ξέρεις ότι σε νοιάζομαι και δε θα μπορούσα να μη σταθώ στο πλευρό σου όταν με χρειάζεσαι. Κι εσύ με νοιάζεσαι, το ξέρω αυτό. Αλλά μέχρι εκεί.
Ν: Γιατί, τι φοβάσαι;
Μ: Ότι θα σκεφτείς πάλι ότι ήταν λάθος, ότι θα ήταν άδικο να γίνει κάτι μεταξύ μας, ότι είσαι μπερδεμένος και όλα αυτά που σκέφτηκες ΑΦΟΥ με φίλησες.
Ν: Συγγνώμη, έχεις δίκιο. Αλλά τώρα δε θα γίνει έτσι. Τώρα ξέρω τι θέλω.
Μ: Και το έμαθες ως δια μαγείας, μετά το γάμο της Αμαλίας;

Ο Ντίνος της πιάνει το χέρι και κάθεται πιο κοντά της. Η Μιράντα απλώνει το χέρι της σε χάδι στο μάγουλό του.

Μ: Πήγαινε να ξαπλώσεις, θα κρυώσεις.
Ν: Όπως θέλεις, αλλά αυτή η συζήτηση δεν έχει τελειώσει. Θα την ξανακάνουμε.

Ο Ντίνος κράτησε το χέρι της στο μάγουλό του και το φίλησε. Έγειρε προς το μέρος της και τη φίλησε τρυφερά στο μάγουλο. Η Μιράντα έκλεισε τα μάτια της και αναστέναξε. Ο Ντίνος πήγε να απομακρυνθεί όταν το μάτι του έπεσε στην τιράντα του νυχτικού της. Έμεινε να την κοιτάζει με περιέργεια. Άπλωσε διστακτικά το χέρι του για να τη μετακινήσει. Η Μιράντα κοιτούσε τις κινήσεις του σαστισμένη.

Μ: Τι κάνεις;
Ν: Αυτό το σημάδι...
Μ: Τι;
Ν: Τι είναι αυτό το σημάδι;
Μ: Τι σε έπιασε τώρα;

Η Μιράντα τράβηξε τα σκεπάσματα για να καλυφθεί. Ο Ντίνος προσπάθησε να διατηρήσει την ψυχραιμία του και να μη δείξει την ταραχή του.

Ν: Συγγνώμη αν σε έφερα σε δύσκολη θέση με την κίνησή μου. Απλά έπεσε το μάτι μου και μου τράβηξε την προσοχή. Λοιπόν;
Μ: Είναι ένα σημάδι που έχω εκ γενετής. Αυτό.

Ο Ντίνος έγνεψε και προσπάθησε να χαμογελάσει.

Ν: Πάω για να σε αφήσω να κοιμηθείς. Συγγνώμη και πάλι για την κίνησή μου.

Ο Ντίνος έφυγε και εκείνη έμεινε να κοιτάζει το σημάδι απορημένη, ενώ έβαλε το χέρι της στο σημείο που πριν από λίγο την άγγιζε εκείνος.

Συνεχίζεται...

Wed Jan 11, 2023 10:45 pm

PART 4

Όλο το βράδυ ο Ντίνος σκεφτόταν το σημάδι που είδε στον ώμο της Μιράντας και την ομοιότητα με το σημάδι της Αμαλίας. Γιατί έπρεπε να το δει; Ήταν ανάγκη να συμβεί και αυτή η σύμπτωση πάνω που είχε αρχίσει να βλέπει τη Μιράντα διαφορετικά; Ή μάλλον όταν συνειδητοποίησε ότι την έβλεπε διαφορετικά καιρό τώρα, χωρίς να το έχει συνειδητοποιήσει. Κι αν καταφέρει να κάνει τη Μιράντα να τον εμπιστευτεί και πάλι, θα καταφέρει να είναι αντάξιός της ή το γεγονός ότι είδε αυτό το σημάδι θα τον γυρίζει πίσω;
Σχεδόν αξημέρωτα σηκώθηκε και ετοιμάστηκε να φύγει. Πέρασε από το δωμάτιο της Μιράντας που κοιμόταν. Έσκυψε και άφησε ένα απαλό φιλί στον ώμο της και έπειτα τη σκέπασε και της χάιδεψε τρυφερά τα μαλλιά. Εκείνη χαμογέλασε στον ύπνο της και ψιθύρισε το όνομά του. Ο Ντίνος που ήταν έτοιμος να φύγει κάθισε στο κρεβάτι δίπλα της και έγειρε για να τη φιλήσει και πάλι. Η Μιράντα άνοιξε αργά τα μάτια της και γύρισε να τον κοιτάξει. Εκείνος της χαμογελούσε και άπλωσε το χέρι του σε χάδι στο μάγουλό της.

Μ: Τι ώρα είναι;
Ν: Είναι νωρίς ακόμα. Κοιμήσου. Έτσι κι αλλιώς τα μαγαζιά δεν είναι ανοιχτά σήμερα.
Μ: Εσύ που πας;
Ν: Δεν είχα ύπνο και έλεγα να βγω να περπατήσω.
Μ: Τι έχεις; Μήπως δε σε βόλευε το κρεβάτι; Μήπως κρύωνες;
Ν: Άσε με εμένα. Εσύ κοιμήθηκες καλά;
Μ: Ναι, αλλά δεν είμαι εγώ το θέμα μας.
Ν: Κάνεις λάθος. Εσύ είσαι το θέμα μας. Ξέρεις... Ήρθα να σε σκεπάσω και να σου δώσω ένα φιλί και σε άκουσα να παραμιλάς.

Η Μιράντα όταν άκουσε ότι τη φίλησε χαμογέλασε αχνά και δάγκωσε τα χείλη της. Ανακάθισε στο κρεβάτι και τον κοίταξε απορημένη.

Μ: Παραμιλούσα; Και τι έλεγα;
Ν: Δεν είμαι σίγουρος. Νομίζω ότι άκουσα το όνομά μου. Αλλά για να είμαστε σίγουροι, λέω να ξανακοιμηθείς κι εγώ θα ξαπλώσω εδώ δίπλα σου για να ακούω τους ψιθύρους σου.

Η Μιράντα τον κοίταξε με την αμφιβολία ζωγραφισμένη στο πρόσωπό της και ξεροκατάπιε αμήχανα. Τα λόγια του όμως και το ενθαρρυντικό του βλέμμα την έκαναν να χαμογελάσει.

Ν: Λοιπόν; Θα μου κάνεις χώρο;

Η Μιράντα μετακινήθηκε και εκείνος έβγαλε τα παπούτσια του, ξάπλωσε δίπλα της και την αγκάλιασε. Η Μιράντα γύρισε προς το μέρος του και κούρνιασε στο στέρνο του. Όταν γύρισε το κεφάλι της για να τον κοιτάξει στα μάτια, Κανένας από τους δύο δε μπορούσε να πει κάτι. Απλώς πλησίασαν αργά τα πρόσωπά τους και ένωσαν τα χείλη τους σε ένα αργό φιλί, που δήλωνε ωστόσο πολλά περισσότερα από τα προηγούμενα φιλιά τους και προμήνυε ακόμη περισσότερα.

Συνεχίζεται...

Fri Jan 13, 2023 1:24 am

PART 5

Λίγο αργότερα κι ενώ οι δυο τους δεν έχουν σταματήσει να φιλιούνται πότε αργά και πότε πιο παθιασμένα, η Μιράντα βρίσκει πρώτη τη δύναμη να σταματήσει και να τον κοιτάξει στα μάτια.

Μ: Τι κάνουμε;
Ν: Τι εννοείς; Τι έπαθες τώρα;
Μ: Ντίνο, που θα μας οδηγήσει αυτό; Και αν το μετανιώσεις πάλι;

Ο Ντίνος πιάνει το πρόσωπό της και με τα δύο χέρια και την κοιτάζει στα μάτια.

Ν: Όχι αυτή τη φορά. Δεν παίζω με τα συναισθήματά σου Μιράντα ούτε και θέλω να σε χρησιμοποιήσω. Απλά νιώθω ότι έχω ανάγκη την παρουσία σου στη ζωή μου και δεν εννοώ μόνο την υποστήριξή σου. Έχω ανάγκη να με κοιτάζουν αυτά τα μάτια, έχω ανάγκη την αγκαλιά σου και τα φιλιά σου. Ίσως τόσο καιρό να μην το είχα συνειδητοποιήσει γιατί δεν είχαμε έρθει κοντά. Αλλά από όταν αρχίσαμε να ερχόμαστε πιο κοντά, δε μπορούσα να το ελέγξω. Στην αρχή, όταν μου είπες πως ένιωθες για εμένα, φοβήθηκα... Φοβήθηκα ότι ίσως εγώ να μη μπορώ είμαι όπως πρέπει απέναντί σου. Δεν ήμουν σίγουρος αν είχε τελειώσει όλο αυτό με την Αμαλία και φοβόμουν μήπως κάνω κάτι που μπορεί να σε πλήγωνε και αυτό δε θα το ήθελα με τίποτα.
Μ: Δηλαδή μου λές ότι η ιστορία με την Αμαλία έχει τελειώσει;
Ν: Η Αμαλία παντρεύτηκε.
Μ: Εγώ όμως δε μιλάω με την Αμαλία. Μιλάω μαζί σου. Τα δικά σου συναισθήματα με ενδιαφέρουν.
Ν: Αυτό προσπαθώ να κάνω από εχθές. Άφησέ με να σου δείξω πως νιώθω για εσένα.

Η Μιράντα τον κοιτάζει με την αμφιβολία ζωγραφισμένη στο πρόσωπό της, αλλά το καθησυχαστικό του χαμόγελο και τα φιλιά που αφήνει σε όλο της το πρόσωπο την κάνουν να αφεθεί.

Ν: Είμαι δικός σου...

Ο Ντίνος την κοιτάζει στα μάτια πριν τη φιλήσει ξανά στα χείλη με πάθος. Εκείνη τυλίγει τα χέρια της γύρω από το λαιμό του και τον τραβάει κοντά της. Ο Ντίνος χωρίς να σταματήσει να τη φιλάει, γυρίζει το σώμα του πάνω στο δικό της. Σταμάτησε για λίγο το φιλί και την κοίταξε στα μάτια.

Ν: Λοιπόν;

Η Μιράντα τον κοιτούσε και έμοιαζε ζαλισμένη.

Ν: Θέλεις μήπως να σταματήσω;

Κούνησε το κεφάλι της αρνητικά και τον τράβηξε ξανά κοντά της. Εκείνος χαμογέλασε και συνέχισε να τη φιλάει με περισσότερο πάθος. Τα χέρια του κατέβασαν τις τιράντες από το νυχτικό της, ενώ τα δικά της προσπαθούσαν με δυσκολία να ξεκουμπώσουν το πουκάμισο του. Ο Ντίνος για μια στγμή σταμάτησε και την κοίταξε στα μάτια. Της έπιασε τα χέρια και τα φίλησε.

Ν: Γιατί τρέμεις;

Δεν του απάντησε, αλλά με την απόσταση που είχαν τα σώματά τους, κατάφερε να ξεκουμπώσει το πουκάμισό του και να το βγάλει. Το άφησε να πέσει στο πάτωμα, ενώ μετά από λίγο ακολούθησε και το νυχτικό της. Η Μιράντα τύλιξε τα χέρια της γύρω του και τον τράβηξε κοντά της, ενώ εκείνος άφηνε φιλιά και δαγκωματιές στο λαιμό της. Έπιασε το πρόσωπό του με τα δύο χέρια και ψιθύρισε κοιτώντας τον στα μάτια.

Μ: Σε θέλω.

Ο Ντίνος έπεσε ξανά πάνω της παρασέρνοντας και τους δυο τους σε ένα ταξίδι χωρίς γυρισμό που στο τέλος άφησε και τους δυο τους χωρίς ανάσα.

Συνεχίζεται...

Sat Jan 14, 2023 12:29 am

PART 6

Αργότερα , οι δυο τους είναι αγκαλιά στο κρεβάτι. Η Μιράντα έχει κλειστά τα μάτια της, ενώ είναι ξαπλωμένη πάνω του με το κεφάλι της ακουμπησμένο στο στήθος του, στο μέρος της καρδιάς. Τα χέρια του είναι τυλιγμένα γύρω της και χαϊδεύουν τη γυμνή της πλάτη. Ένας αναστεναγμός που βγαίνει από τα χείλη της τραβάει την προσιχή του Ντίνου. Της πιάνει το σαγόνι και της γυρίζει το πρόσωπο προς το μέρος του για να τον κοιτάξει.

Ν: Όλα καλά;
Μ: Μμμμ
Ν: Σίγουρα; Προς τι ο αναστεναγμός;
Μ: Δεν περίμενα ποτέ ότι εμείς οι δύο... Αυτό που έγινε...
Ν: Μετάνιωσες;
Μ: Σου έχω πει πως ένιωσα για εσένα από την πρώτη στιγμή που βρεθήκαμε. Πώς θα μπορούσα να μετανιώσω;
Ν: Μήπως έκανα κάτι που...

Η Μιράντα ανασηκώθηκε, τον κοίταξε και τον σταμάτησε βάζοντας το δείκτη του χεριού της στα χείλη του. Εκείνος χαμογέλασε και φίλησε το δάχτυλό της.

Μ: Εσύ; Μετάνιωσες;

Δεν της απάντησε αμέσως. Απλά τη γύρισε με το σώμα του και βρέθηκε από πάνω της.Παραμέρισε τα μαλλιά που έπεφταν στο πρόσωπό της και την κοίταξε στα μάτια.

Ν: Μετανιώνω που δεν είχα προσέξει νωρίτερα αυτά τα μάτια.

Η Μιράντα χαμογελάει και δαγκώνει ελαφρά τα χείλη της.

Μ: Ντίνο... Δε χρειάζομαι μεγάλα λόγια. Δεν έχω αυταπάτες. Ξέρω ή μάλλον φαντάζομαι ότι δεν είναι εύκολο να ξεχάσεις την Αμαλία από τη μια στιγμή στην άλλη.

Ο Ντίνος απομακρύνεται και κάθεται στο κρεβάτι κοιτώντας την απορημένος. Κάθεται και εκείνη με το σεντόνι τυλιγμένο γύρω της και τον κοιτάζει εξεταστικά.

Ν: Γιατί πας εκεί τώρα τη συζήτηση;
Μ: Γιατί θέλω να είμαστε ξεκάθαροι και ειλικρινείς μεταξύ μας.
Ν: Δεν πιστεύεις ότι είμαστε;
Μ: Ειλικρινείς μεταξύ μας και με τους εαυτούς μας κυρίως. Σε εμπιστεύομαι και πιστεύω ότι εφόσον στράφηκες σε εμένα, ξέρεις τι κάνεις και γιατί. Ξέρεις τα αισθήματά μου για εσένα, στα έχω πει και είμαι σίγουρη ότι δεν είσαι μαζί μου μόνο για να ξεπεράσεις την Αμαλία. Άλλωστε, από όσα βλέπω και καταλαβαίνω, θα είχες πολλές προσφορές αν ήθελες μόνο αυτό.

Ο Ντίνος πιάνει το πρόσωπό της με τα δύο χέρια και την κοιτάζει στα μάτια.

Ν: Είμαι εδώ, μαζί σου, γιατί το θέλω. Και αν κάτι με έκανε να θέλω να είμαι εδώ, είσαι εσύ. Ο τρόπος που με κοιτάζεις, ο τρόπος που μου δείχνεις την αγάπη σου.

Πρόσεξε ότι άρχισε να αλλάζει η στάση και το βλέμμα της και άρχισε να χαλαρώνει, οπότε αποφάσισε να την πειράξει.

Ν: Και δε μιλάω για ό,τι έγινε πριν.

Την κοίταξε πονηρά και γέλασε με το αμηχανία που είδε στο πρόσωπό της.

Ν: Λοιπόν, μήπως ήρθε η ώρα να δοκιμάσεις ξανά αυτή την ομελέτα που σου έφτιαξα τις προάλλες ή προτιμάς να μείνουμε και άλλο στο κρεβάτι;

Συνεχίζεται...

Sun Jan 15, 2023 6:24 pm

PART 7

Την επόμενη μέρα στο μαγαζί. Η Μιράντα στέκεται στο ταμείο τη στιγμή που μπαίνει ο Ντίνος και βγάζει τα γυαλιά του. Τα βλέμματά τους συναντιούνται και μένουν να κοιτάζονται σαν να μην υπάρχει κανένας άλλος στο χώρο. Ο Ντίνος κοντοστέκεται μερικά μέτρα μακριά από το ταμείο και κοιτάζει γύρω το μαγαζί, αλλά κυρίως τη Μιράντα.

Ν: Καλημέρα, κυρίες μου. Εύχομαι μια υπέροχη χρονιά σε όλους!

Η Μιράντα, με αφορμή μια πελάτισσα που μόλις μπήκε, έφυγε από το ταμείο και πήγε προς το μέρος της περνώντας πολύ κοντά από εκείνον που την κοίταξε από πάνω ως κάτω και αναστέναξε. Το χαμόγελο ικανοποίησης που εμφανίστηκε στο πρόσωπό της, τον έκανε να καταλάβει, ότι η κίνησή της δεν ήταν τυχαία. Η Ζηνοβία τον πλησίασε και τον κοίταξε εξερευνητικά.

Ζ: Έγινε κάτι που θα έπρεπε να ξέρω;
Ν: Καλημέρα και καλή χρονιά και σε εσένα. Ο Ντίνος την αγκαλιάζει και τη φιλάει.
Ζ: Καλή χρονιά! Αλλά άσε τις γαλιφιές και λέγε τι έχεις κάνει. Το ξέρεις ότι σε έψαχνε η μάνα σου; Ένα τηλέφωνο να της ευχηθείς δεν πήρες και δεν απαντούσες στα δικά της τηλεφωνήματα. Πού ήσουν χθες όλη μέρα;
N: Σπίτι. Μια βόλτα είχα βγει και εκείνη την ώρα θα με πήρε. Θα ανέβω τώρα στο γραφείο μου να την πάρω.

Ο Ντίνος κάνει να φύγει αλλά η Ζηνοβία τον κρατάει από το μπράτσο.

Ζ: Εμένα δε με ξεγελάς. Πόση ώρα κράτησε πια αυτή η βόλτα;
Ν: Πολλή πάρα πολλή ώρα. Ήθελα να ξεσκάσω.
Ζ: Καλά καλά με έπεισες. Δε μου λες...

Η Ζηνοβία τον βλέπει να κοιτάζει κλεφτά τη Μιράντα και τον σκουντάει.

Ζ: Εδώ! Σου μιλάω... Τι γίνεται με το μαγαζί και τις πληρωμές;
Ν: Είναι όλα υπό έλεγχο, δε θέλω να ανησυχείς (ενώ πάλι κοιτάζει τη Μιράντα)
Ζ: Το βλέπω ότι όλα είναι υπό έλεγχο, δεν το βλέπω; Όλα εκτός από το μάτι σου. Ελπίζω τουλάχιστον να είναι μόνο αυτό.
Ν: Τι πράγμα; Δε σε κατάλαβα...
Ζ: Τίποτα τίποτα. Πώς περάσατε την Παραμονή;
Ν: Ωραία ωραία, εσείς;
Ζ: Καλά κι εμείς, αλλά για εσάς με καίει.
Ν: Τι καίει; Δεν κατάλαβα...
Ζ: Συμβαίνει κάτι με τη Μιράντα;
Ν: Αλλάξαμε μαζί το χρόνο. Τι άλλο να συμβαίνει; Λοιπόν, πάω στο γραφείο μου να μιλήσω και με τη μητέρα μου. Θα τα πούμε άλλη ώρα.

Ο Ντίνος πηγαίνει προς τα πάνω ανταλάσσοντας ματιές με τη Μιράντα. Στάθηκε για λίγο στις σκάλες.

Ν: Λοιπόν, αν με χρειαστείτε εγώ θα είμαι πάνω.
Ζ: Ααα εσύ σίγουρα κάτι έχεις κάνει. Μέχρι που το έφτασες δεν ξέρω. (μονολογεί παρατηρώντας τη Μιράντα)

Λίγο αργότερα ο Ντίνος κατεβαίνει και πλησιάζει τη Μιράντα που στεκόταν στο ταμείο. Εκείνη δεν τον έχει αντιληφθεί. Εκείνος γέρνει προς το μέρος της και μυρίζει το άρωμά της.

Ν: Τι ωραία που μυρίζεις...

Η Μιράντα ταράχτηκε και προσπάθησε να συγκρατήσει τα κουτιά που τακτοποιούσε. Εκείνος τη βοήθησε. Η πελάτισσα και η Κούλα που πλησίαζαν τους κοίταξαν απορημένες.

Ν: Εγώ φταίω, πλησίασα αθόρυβα και τρόμαξε. Η δεσποινίς Μιράντα μας ξέρετε, είναι πολύ αφοσιωμένη και πάντα εξαιρετική στη δουλειά της.
π: Και πολύ όμορφη και γλυκιά κοπέλα.

Ο Ντίνος κοιτάζει τη Μιράντα επιδοκιματικά.

Ν: Έχετε εξαιρετικό γούστο!

Ο Ντίνος παρατηρεί το βλέμμα της Κούλας και η Μιράντα τον σκουντάει.

Ν: Το ρούχο που διαλέξατε... Εξαιρετικό κομμάτι, αυτό εννοούσα. Αλλά και η εντύπωσή σας για τη δεσποινίδα Μιράντα ακριβέστατη.
π: Εεε κόβει εμένα το μάτι μου! Να... μια τέτοια νύφη θέλω να μου φέρει ο γιος μου. Βλέπω η δεσποινίς ελεύθερη είναι.

Η Μιράντα χαμογελάει αμήχανα.

Ν: Ααα ψάχνετε νύφη για το γιο σας;
π: Όχι ακόμα, αλλά η υπάλληλός σας φαίνεται να είναι ό,τι θα ήθελε κάθε μητέρα για το γιο της.
Ν: Μάλιστα μάλιστα...

Ο Ντίνος έτριψε το σαγόνι του προβληματισμένος.

Μ: Είσαστε έτοιμη, σας ευχαριστούμε πολύ! Και εγώ προσωπικά, περισσότερο για τα καλά σας λόγια.

Η πελάτισσα φεύγει και η Μιράντα προσποιούμενη ότι τακτοποιεί απευθύνεται στο Ντίνο.

Μ: Τι κάνεις εδώ παιδί μου;
Ν: Ήρθα να δω πως τα πάτε. Ώστε η κυρία σε ήθελε για νύφη και την ευχαριστείς.
Μ: Ε, όσο να πεις, ήταν πολύ τιμητικό. Μήπως να πας στο γραφείο σου γιατί θα αρχίσουν να μας κοιτάνε;
Ν: Θα πάω αργότερα. Ευτυχώς που ήρθα για να ξέρω και τι γίνεται στο μαγαζί με τους υπαλλήλους μου.
Μ: Μπορείς όμως τώρα να φύγεις γιατί με αποσυντονίζεις;
Ν: Σε αποσυντονίζω, ε; (με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά)
Μ: Μου μιλάς και με αποσπάς από τη δουλειά μου.
Ν: Α μάλιστα αυτό εννοείς. Καλά, λοιπόν... Εγώ ήρθα απλά να σου πω ότι τηλεφώνησε η μητέρα σου.
Μ: Η μητέρα μου; Πότε; Γιατί; Έγινε κάτι;
Ν: Να ευχηθεί πήρε και για να σου μιλήσει. Ξέρεις, επειδή δεν έχεις τηλέφωνο σπίτι.
Μ: Περίεργο, δε θα με έπαιρνε ποτέ στη δουλειά.
Ν: Ε μέρες που είναι , να μη μιλήσετε; Πολύ καλά έκανε και σε πήρε.
Μ: Θα την πάρω στο διάλειμμα από απέναντι.
Ν: Της είπα ότι θα την πάρεις πίσω σε λίγο.
Μ: Καλά, θα πάω στο γραφείο του Μάρκου.
Ν: Όχι, να έρθεις στο δικό μου γραφείο και να κάτσεις όσο θέλεις.
Μ: Καλά, πήγαινε τώρα γιατί άρχισε να μας κοιτάζει η Ζηνοβία.
Ν: Ναι, πήγαινε κι εσύ πάνω και θα έρθω κι εγώ σε λίγο.

Η Μιράντα φεύγει προσπαθώντας να κρύψει το χαμόγελό της και να αποφύγει το διερευνητικό βλέμμα της Ζηνοβίας.

Συνεχίζεται...

Mon Jan 16, 2023 12:26 am

PART 8

Η Ζηνοβία κάνει νόημα στο Ντίνο να πλησιάσει.

Ν: Τι έγινε πάλι;
Ζ: Εσύ θα μου πεις... Σαν πολύ κοντά δεν είσαι με τη Μιράντα; Δεν είπαμε να κρατάς τις αποστάσεις;
Ν: Ε τις κρατάω, δεν τις κρατάω;
Ζ: Όλο από κοντά την έχεις και περίεργα βλέμματα βλέπω.
Ν: Υπεύθυνη του μαγαζιού είναι, δε θα μιλάμε; Και συγγνώμη δηλαδή... Εσύ εμένα επιτηρείς ή τις πωλήτριες;
Ζ: Κανένα δεν επιτηρώ, μάτια έχω και βλέπω ότι κάτι συμβαίνει. Το νου σου στη Μιράντα.
Ν: Ε τώρα θέλεις να κρατάω αποστάσεις ή να έχω το νου μου;
Ζ: Ααχχχ (η Ζηνοβία δαγκώνει το χέρι της και τον κοιτάζει προειδοποιητικά)
Ν: Λοιπόν, πάω πάνω. Έχω πολλές δουλειές.

Ο Ντίνος φεύγει και η Ζηνοβία αναστενάζει. Η Μιράντα στο γραφείο του Ντίνου μιλάει στο τηλέφωνο.

Μ: Έλα μανούλα μου, καλή χρονιά να έχουμε! Ευτυχισμένο το νέο έτος!
Γ: Κορίτσι μου! Καλή χρονιά! Πώς και με παίρνεις τέτοια ώρα;
Μ: Εσύ με πήρες.
Γ: Εγώ; Δεν πήρα τηλέφωνο.

Εκείνη την ώρα μπαίνει ο Ντίνος στο γραφείο και η Μιράντα κοιτάζει μπερδεμένη μια εκέινον μία το τηλέφωνο.

Μ: Συγγνώμη, μαμά... Είπες ότι δεν πήρες εσύ τηλέφωνο;

Ο Ντίνος κάνει νόημα ότι θα της εξηγήσει.

Γ: Όχι, αλλά χαίρομαι πολύ που πήρες. Έχεις διάλειμμα;
Μ: Ήρθα λίγο στο γραφείο του Ντίνου να σας πάρω.
Γ: Πες μου κορίτσι μου; Πώς τα πέρασες την Παραμονή και χθες;
Μ: Καλά καλά. Εεε εσείς όλα καλά; Ο μπαμπάς; Να του δώσεις τις ευχές μου. Κλείνω τώρα. Τα λέμε, μανούλα μου.

Η Μιράντα κλείνει το τηλέφωνο και κοιτάζει το Ντίνο με απορία.

Μ: Καλά, γιατί μου είπες ότι πήρε η μητέρα μου;
Ν: Θα σου πω... Εσύ γιατί έκλεισες τόσο γρήγορα; Ήθελες μήπως να της μιλήσεις μόνη;
Μ: Όχι, δεν είναι αυτό. Απλά... Να... Με ρώτησε πως πέρασα την Παραμονή και χθες και δεν...

Ο Ντίνος χαμογελάει και την πλησιάζει. Η Μιράντα βάζει τα χέρια της ανάμεσά τους.

Μ: Θα μου πεις τώρα για το τηλέφωνο;
Ν: Μίλησα με τους δικούς μου και όπως έκανε η μητέρα μου σκέφτηκα ότι κι εσύ θα ήθελες να μιλήσεις με τους δικούς σου και ότι θα χαιρόταν και η δική σου μήτέρα αν σε άκουγε.

Η Μιράντα τον κοιτάζει γλυκά και χαμογελάει.

Μ: Σε ευχαριστώ. Αν και μπορούσα να πάρω και αργότερα.
Ν: Ήθελα να μείνουμε και λίγο οι δυο μας. Μου έλειψες.

Ο Ντίνος βάζει τα χέρια του στη μέση της και ετοιμάζεται να τη φιλήσει. Η Μιράντα προσπαθεί να κρατήσει απόσταση γέρνοντας προς τα πίσω.

Μ: Από χθες;
Ν: Εσένα δε σου έλειψα; Γέρνει προς το μέρος της
Μ: Μετρούσα τις ώρες μέχρι να ξημερώσει. Τυλίγοντας τα χέρια της γύρω από το λαιμό του

Ο Ντίνος πάει να τη φιλήσει, αλλά εκείνη τον σταματάει.

Μ: Μπορεί να έρθει κανείς.
Ν: Να κλειδώσουμε.
Μ: Α και δε θα υποψιαστεί κανείς κάτι αν μας βρουν κλειδωμένους στο γραφείο σου.
Ν: Μου έλειψες όμως, και είπες ότι σου έλειψα κι εγώ.

Η Μιράντα απομακρύνεται ελαφρώς και του γυρνάει την πλάτη.

Μ: Χθες δεν ήθελες να μείνεις σπίτι μου.
Ν: Ναι, αλλά σου είπα γιατί.
Μ: Είπες ότι δε θέλεις να μαθευτεί κάτι εδώ.
Ν: Ναι, και νόμιζα ότι το ξεκαθαρίσαμε αυτό. Καταλαβαίνεις ότι ο μόνος λόγος που το κάνω είναι το μαγαζί και όχι κάτι άλλο.
Μ: Ναι, το καταλαβαίνω και γι' αυτό προσπαθώ να είμαι συγκρατημένη, σε αντίθεση με εσένα.
Ν: Μόνο γι' αυτό το κάνεις δηλαδη;
Μ: Ναι, μόνο γι' αυτό. Μπορώ τώρα να γυρίσω στη δουλειά μου;
Ν: Υπό έναν όρο.

Ο Ντίνος βρίσκεται μπροστά της, βάζει τα χέρια του στη μέση της και την τραβάει κοντά του.

Ν: Ένα φιλί και μετά είσαι ελεύθερη.

Η Μιράντα χαμογελάει και δαγκώνει τα χείλη της. Τυλίγει τα χέρια της γύρω από το λαιμό του και ενώνουν τα μέτωπα τους και στη συνέχεια τα χείλη τους σε ένα αργο φιλί. Όταν το φιλί σταματάει ο Ντίνος δεν την αφήνει να απομακρυνθεί. Το ένα του χέρι μεταφέρεται σε χάδι στο λαιμό της, παίζοντας με το μαντήλι της.

Ν: Γιατί το φοράς αυτό και κρύβεις το λαιμό σου;
Μ: Γιατί μου έχεις αφήσει σημάδι. Ήθελες να είμαστε και διακριτικοί.
Ν: Εντάξει, δε θα το ξανακάνω, θα είμαι πιο προσεκτικός την επόμενη φορά.

Ο Ντίνος πάει να τη φιλήσει ξανά, αλλά η Μιράντα βάζει το χέρι της στα χείλη του.

Μ: Ένα φιλί είπες, πρώτον. Και δεύτερον, για ποια επόμενη φορά μιλάς;
Ν: Τώρα, δε γλιτώνεις εύκολα από εμένα.
Μ: Ποιος σου είπε ότι θέλω να γλιτώσω;
Ν: Τι θα γίνει με εκείνο το φιλί;

Η Μιράντα πιάνει το πρόσωπό του με τα δυο της χέρια και αυτή τη φορά τον φιλάει εκείνη. Εκείνος τη σφίγγει στην αγκαλιά του και φιλιούνται με πάθος. Η πόρτα χτυπάει και ανοίγει προν προλάβουν να απομακρυνθούν.

Συνεχίζεται...

Tue Jan 17, 2023 11:33 pm

PART 9

Η Ζηνοβία μόλις μπαίνει και τους βλέπει βάζει το χέρι στο στόμα της έκπληκτη.

Ζ: Χριστέ μου!
Μ: Παναγία μου!

Η Μιράντα και ο Ντίνος απομακρύνονται όπως όπως.

Ν: Και 12 αποστόλοι. Σαν πολλοί δε μαζευτήκαμε;

Η Μιράντα τον σκουντάει και κατεβάζει το κεφάλι της ντροπαλά.

Μ: Ζηνοβία, εμείς δεν...
Ζ: Τι δεν; Μάτια έχω και βλέπω.
Ν: Η Μιράντα ήθελε να πει ότι δεν έχουμε να απολογηθούμε για κάτι. Μας συγχωρείς μόνο που δεν είχαμε κλειδώσει.
Μ: Ντίνο...
Ζ: Δε ντρέπεσαι βρε; Εγώ τι σου είχα πει; Μιράντα, μας αφήνεις για λίγο μόνους;
Μ: Καλά... Αλλά Ζηνοβία... Δε φταίει ο Ντίνος.
Ζ: Και ποιος φταίει εσύ; Τον αποπλάνησες τον ανήλικο;
Ν: Αν και θα μπορούσα να το χρησιμοποιήσω ως δικαιολογία...

Η Μιράντα και η Ζηνοβία τον κοιτάζουν άγρια.

Ν: Όχι, δεν έγινε τίποτα τέτοιο.
Ζ: Πήγαινε εσύ, θέλω να μιλήσω με τη Μιράντα.
Ν: Τελικά, με ποιον θέλεις να μιλήσεις; Και δεν καταλαβαίνω τι κακό κάναμε...
Ζ: Πήγαινε, είπα. Και εμείς θα τα πούμε μετά.

Ο Ντίνος πάει να φύγει αλλά γυρίζει προς τη Μιρ'αντα. Της χαϊδεύει το μπράτσο με το ένα χέρι και με το άλλο της πιάνει το σαγόνι για να τον κοιτάξει.

Ν: Ό,τι και να σου πει, μη δίνεις σημασία.

Έγειρε προς το μέρος της και τη φίλησε τρυφερά στο μάγουλο. Ο Ντίνος έφυγε και η Ζηνοβία παρατηρούσε τη Μιράντα.

Μ: Ζηνοβία...
Ζ: Δεν τα έχω μαζί σου κορίτσι μου. Μ' αυτόν τα έχω περισσότερο, γιατί είναι επιπόλαιος και δε σκέφτεται. Κι εσύ βρε κορίτσι μου, που πας και μπλέκεις μαζί του; Δε σου είπα να το βγάλεις από το μυαλό σου;
Μ: Αν ήξερες πόσο δύσκολο είναι αυτό που μου ζητάς... Ζηνοβία, εγώ το Ντίνο τον αγαπάω. Αν φοβάσαι για εκείνον... Μήπως σκέφτεσαι ότι είμαι μεγαλύτερη;
Ζ: Τι είναι αυτά που λες τώρα; Για σένα φοβάμαι κορίτσι μου, ακριβώς επειδή τον αγαπάς.
Μ: Αυτό που μου συμβαίνει όμως... δε μου έχει ξανασυμβεί ποτέ ούτε πίστευα ότι θα μου συμβεί... πρώτη φορά νιώθω έτσι...

Η Ζηνοβία την κοιτάζει καλά καλά...

Ζ: Δεν είναι δυνατόν... Ποτέ; Πού ήσουν εσύ κορίτσι μου;
Μ: Τι να σου λέω κι εσένα τώρα...
Ζ: Αχ! Πότε θα πάρεις την απόφαση να μου μιλήσεις, να τα βγάλεις από μέσα σου, να ξαλαφρώσεις.
Μ: Το έχω ήδη κάνει.
Ζ: Μίλησες στο Ντίνο, ε;
Μ: Ναι, όσο και αν το φοβόμουν, κατάφερα να του μιλήσω. Φοβόμουν ότι αν μάθαινε δε θα με ήθελε ούτε για υπάλληλό του. Αλλά εκείνος με στήριξε και μου στάθηκε όσο κανείς, περισσότερο και από τους γονείς μου.
Ζ: Αφού οι γονείς σου έχουν πεθάνει.

Η Μιράντα της πιάνει τα χέρια.

Μ: Άστα τώρα αυτά. Μεγάλη ιστορία. Σημασία έχει ότι για πρώτη φορά στη ζωή μου νιώθω έτσι και ότι μετά από χρόνια είμαι χαρούμενη ξανά. Και αυτό χάρη στο Ντίνο. Και θέλω να το ζήσω.

Η Ζηνοβία δείχνει συγκινημένη. Απλώνει το χέρι της, της χαϊδεύει τον ώμο και η Μιράντα την αγκαλιάζει. Η Ζηνοβία, αν και δεν το περιμένε, ανταποδίδει την αγκαλιά.

Ζ: Άντε πήγαινε τώρα να μιλήσω και με τον άλλο.
Μ: Τι θα του πεις;
Ζ: Να σε προσέχει γιατί αλλιώς θα έχει να κάνει μαζί μου και γιατί δεν πρόκειται να ξαναβρεθεί τέτοια γυναίκα να τον αγαπήσει.

Η Μιράντα της χαμογελάει και ανοίγει την πόρτα να βγει έξω. Εκεί σχεδόν πέφτει πάνω στο Ντίνο που την περίμενε.

Μ: Ωπ συγγνώμη.
Ν: Δεν πειράζει μου άρεσε.

Τύλιξε τα χέρια του γύρω από τη μέση της.

Ν: Όλα καλά; Τα μάτια σου μου φαίνονται υγρά. Δεν πιστεύω να σε στεναχώρησε.
Μ: Τσου
Ν: Χαμογέλασέ μου για να σε πιστέψω.

Η Μιράντα του χαμογελάει και εκείνος πλησιάζει το πρόσωπό του στο δικό της με σκοπό να τη φιλήσει.

Ζ: Σεμνάααα...

Απομακρύνονται γελώντας τη στιγμή που ανοίγει η πόρτα και βγαίνει ο Μάρκος από το γραφείο του.

Συνεχίζεται...

Fri Jan 20, 2023 12:28 am

PART 10

Ο Μάρκος τους κοιτάζει μπερδεμένος σαν να μη μπορεί να πιστέψει ότι οι δυο τους θα μπορουσαν να είναι τόσο κοντά. Η Μιράντα και ο Ντίνος γελάνε αμήχανα.

Ν: Έπεσε κίνηση ε; Ο ένας μπαίνει, ο άλλος βγαίνει, τρακάραμε.
Μι: Ναι, είχαμε... μετωπική. Εγώ πάω κάτω.
Ν: Εγώ έχω μια κουβέντα με τη Ζηνοβία. Μάρκο, εσύ ήθελες κάτι;
Μα: Κάτι λογαριασμούς ήθελα να δούμε, αλλά αν έχεις δουλειά μπορεί να περιμένει.
Ν: Ναι ναι καλύτερα να περιμένει. Μιράντα, όταν τελειώσω με τη Ζηνοβία θέλω να κουβεντιάσουμε. Ξέρεις, για τη νέα παραλαβή και την αλλαγή στις βιτρίνες.

Ο Ντίνος της κλείνει διακριτικά το μάτι και εκείνη προσπαθεί να κρύψει ένα συγκρατημένο χαμόγελο. Ο Ντίνος πάει να μπει στο γραφείο του και η Μιράντα κάνει να φύγει αλλά η φωνή του Μάρκου τη σταματάει.

Μα: Μιράντα, μπορώ να σου πω;

Η Μιράντα τον κοιτάζει απορημένη.

Μι: Σε ακούω.
Μα: Πάμε στο γραφείο;

Η Μιράντα γνέφει καταφατικά και τον ακολουθεί απορημένη. Όταν μπαίνουν στο γραφείο του ο Μάρκος πηγαινοέρχεται νευρικά.

Μι: Συμβαίνει κάτι;
Μα: Να... Σκεφτόμουν αν ήθελες να κανονίζαμε αυτή τη βόλτα στο Ζάππειο που είχαμε πει.
Μι: Αυτό με ήθελες;
Μα: Να ξέρεις... Αισθάνομαι ότι απομακρυνόμαστε πάλι.
Μι: Συνάδελφοι είμαστε, πως να απομακρυνθούμε, δε γίνεται. Απλά να, έχουμε άλλη ζωή ο καθένας. Εσύ έχεις την οικογένειά σου, εγώ έχω τη ζωή μου. Που καιρός για βόλτα. Πιο εύκολο το βρίσκω δηλαδή να πας με τη γυναίκα και τα παιδιά σου.
Μα: Ναι, σωστά. Τα παιδιά όμως μεγάλωσαν...
Μι: Ευκαιρία να ξαναβρεθείτε οι δυο σας, να θυμηθείτε και τα νιάτα σας. Σε ευχαριστώ πάντως για την πρόταση και δεν το έχω ξεχάσει. Κάποια στιγμή θα κανονίσουμε. Με συγχωρείς τώρα, αν δε με χρειάζεσαι κάτι άλλο, πρέπει να πάω κάτω στα κορίτσια.
Μα: Ναι, ναι πήγαινε.

Η Μιράντα φεύγει και ο Μάρκος μένει πίσω απογοηευμένος. Στο μεταξύ, στο γραφείο του Ντίνου εκείνος και η Ζηνοβία συζητούν.

Ν: Γιατί αντιδράς έτσι, μου λες;
Ζ: Γιατί δε θέλω να πληγώσεις το κορίτσι.
Ν: Τόσο σίγουρο το έχεις.
Ζ: Ότι είσαι επιπόλαιος; Τόσο και άλλο τόσο.
Ν: Δε βλέπεις πόσο καλά είμαι με τη Μιράντα;
Ζ: Βλέπω, αλλά για πόσο;
Ν: Λες να έκανα ποτέ κάτι για να τη χάσω;
Ζ: Δεν είναι να σου έχει κανείς εμπιστοσύνη.
Ν: Η Μιράντα μου έδειξε ξανά εμπιστοσύνη και αυτή τη φορά δεν πρόκειται να το χαλάσω. Ζηνοβία, θέλω αυτή τη γυναίκα στη ζωή μου. Και το γεγονός ότι είναι χαρούμενη μετά από καιρό και είμαι εγώ υπεύθυνος γι' αυτό, με κάνει πολύ περήφανο για τον εαυτό μου.

Η Ζηνοβία τον κοιτάζει συγκινημένη.

Ζ: Κι εγώ είμαι περήφανη γι' αυτό τον εαυτό σου. Κοίταξε μόνο να μην τον χάσεις γιατί θα χάσεις και την κοπέλα.

Ο Ντίνος την αγκαλιάζει σφιχτά.

Ν: Όταν κατέβεις πες στη Μιράντα ότι τη θέλω.

Η Ζηνοβία τον κοιτάζει αυστηρά.

Ν: Να μιλήσουμε για τη νέα παραλαβή.
Ζ: Καλά, σε πιστέψαμε...

Συνεχίζεται...

Ντίνος & Μιράντα (η δική μου εκδοχή)

Ντίνος & Μιράντα (η δική μου εκδοχή)

Re: Ντίνος & Μιράντα (η δική μου εκδοχή)

Re: Ντίνος & Μιράντα (η δική μου εκδοχή)

Re: Ντίνος & Μιράντα (η δική μου εκδοχή)

Re: Ντίνος & Μιράντα (η δική μου εκδοχή)

Re: Ντίνος & Μιράντα (η δική μου εκδοχή)

Re: Ντίνος & Μιράντα (η δική μου εκδοχή)

Re: Ντίνος & Μιράντα (η δική μου εκδοχή)

Re: Ντίνος & Μιράντα (η δική μου εκδοχή)

Re: Ντίνος & Μιράντα (η δική μου εκδοχή)

Re: Ντίνος & Μιράντα (η δική μου εκδοχή)